In het Jahrbuch van 1913 van de Deutsche Werkbund wordt een fabriek van Hans Poelzig van 1911 voorgesteld. Het is een grote fabriek voor superfosfaat en zwavelzuur, gelegen in het Poolse Luban, vlak tegen de Duitse grens. Poelzig was een voorvechter van een zoektocht naar een nieuwe architectuur voor de nieuwe gebouwen van het begin van de 20ste eeuw: fabrieken, cinemas, kantoren. Alle gevels zijn uitgevoerd in baksteenmetselwerk, zonder enige versiering, waardoor de volumes zwaar aandoen. De gebouwen worden gerekend tot het expressionisme, waarbij de massa’s expressief uitgewerkt zijn. Toch zitten er ook elementen in die het modernisme voorbereiden: vooreerst het ontbreken van van versieringen en van verwijzingen naar vroegere stijlen, en verder het ontstaan van de vorm van de verschillende gebouwen uit hun functie: behalve de productielijnen zijn er opslagplaatsen voor halffabrikaten, natuurlijk fosfaat en meststof, machinekamers, loodsen, werkplaatsen, een kantoorgebouw en een centrum voor de werklieden. Alle bouwonderdelen zitten logisch in elkaar: steunberen, trapgevels, de rongbogen van de ramen in de dragende gevels en de rechthoekige ramen in de niet-dragende gevels.
