Wassily Kandinsky werkte tijdens zijn verblijf in Murnau in expressionistische stijl. Zijn schilderijen bevatten steeds meer onduidelijke elementen. In 1910 ontdekte hij de abstrace schilderkunst bij het zien van een van zijn schilderijen in omgekeerde stand. Hij kon er niets figuratief in ontdekken. “…Ik bevond me onverwacht voor een schilderij van een onbeschrijfelijk overweldigende schoonheid. Verbaasd bleef ik staan, gefascineerd door dit werk … Het schilderij had geen onderwerp, het stelde geen enkel herkenbaar object voor, het was uitsluitend samengesteld uit lichtende kleurvlekken …”
Piet Mondriaan evolueerde vanaf 1911 van het weergeven van landschappen naar abstractie door het laten wegvallen van de details en van de dieptewerking en door de kleuren te laten oplichten zodat ze onnatuurlijk werden. Vanaf 1920 tot zijn dood in 1944 schilderde Mondriaan volgens hetzelfde schema: zwarte horizontale en verticale strepen die opgevuld worden met vlakken in zwart, grijs, wit en geel, rood en blauw, in een asymmetrische compositie, waarbij zodat de relaties en de spanningen tussen de lijnen en de vlakken optimaal tot hun recht komen.
In 1916 maakte Mondriaan kennis met beeldend kunstenaar en theoreticus Van Doesburg. Ze richtten in 1917 het tijdschrift De Stijl op, en beïnvloedden hierdoor niet alleen de beeldende kunsten, maar ook de Europese architectuur.
